W ciągu kilku ostatnich dni spotkałem się z wieloma osobnikami, które chciały koniecznie się ze mną zaprzyjaźnić. Niektóre chciały poznać bliżej mojego psa. Ten na fotografii chodził chwilę temu po Pyzie. Ciepło, 10 stopni powyżej zera zachęca te pajęczaki do aktywności. Głodne, poszukują żywiciela. Aktywność wiosenna przesunęła się na Dolnym Śląsku na styczeń. Dziś okazja by poznać bliżej naszego kolegę. Kleszcze, czyli takie przerośnięte roztocza potrzebują do rozrodu żywicieli z dość ciepłą krwią. Mogą korzystać z jednego żywiciela, ale bywa, że w różnych stadiach korzystają z wielu gospodarzy. Ich żywicielami bywają generalnie ptaki i ssaki. Niektóre żyją sobie w otwartym środowisku, inne trzymają się nor i gniazd, gdzie korzystają z dobrodziejstwa gryzoni i ptaków. Są doskonale przystosowane, aby nam dobrze podokuczać. Mają tak zbudowane odnóża, by z łatwością chodzić po zwierzakach. Natomiast z gnatosomy (taka kleszczowa głowa) wychodzi lancetowaty hypostyom i to on świdruje nas głęboko. Reszta to wielka cysterna na krew. I to cały kleszcz. Dla osób, które nie lubiły biologii w szkole warto przypomnieć, że kleszcze mają cztery pary odnóży (owady natomiast mają trzy pary). Piszę o tym, bo czasem opadają nas w lesie strzyżaki/wpleszcze, które są owadami dla odróżnienia od kleszczy należących do pajęczaków. Kleszcze dają nam nie tylko dziury w skórze, by napić się krwi, ale również dostarczają nam ciekawych wirusów i bakterii, a nawet pierwotniaków. Zapalenie opon mózgowych, borelioza z Lyme, anaplazmoza, tularemia i kilka gorączek to ich specjalność. Jeszcze nieźle brzmiąca babeszjoza! Poza naszymi granicami można dodatkowo złapać paraliż kleszczowy. Nieleczony daje nam kilka dni życia.

Warto, po przyjściu z lasu, łąki a nawet z ogrodu, pooglądać się trochę, bo leczenie wymaga potem od nas wielu wizyt i badań.

Obrazy