Bystre oczy patrzyły na mnie z góry przez dłuższą chwilę. On udawał, że nie patrzy. Ja udawałem, że go nie widzę. Nie wypowiedzieliśmy ani słowa, ani kraknięcia. On liczył na moje śniadanie. Ja chciałem zrobić mu fotografię. Śpieszyłem się trochę do biura. On się nie śpieszył. Poleciał za mną na kolejne drzewo. Patrzył jak wrzucam drobne do parkomatu. Wrócił za mną do auta. Patrzył z bezlistnego klonu. Fosa we Wrocławiu dopiero zaczęła kąpać się w porannym słońcu, a za drzewami pojawiło się dość dziwne, trochę spolaryzowane światło. Wyciągnąłem aparat, ale gawron zniknął. Pojawiły się wrony, gołębie i kawki. Patrzyły z ciekawością jak piję sok z ananasów. Wrzuciłem im trochę surowych orzechów ziemnych, które zniknęły w kilka sekund. Gdy zabierałem plecak z auta pojawił się On. Tym razem byłem przygotowany. Zrobiłem kilka fotografii. Odwrócił się plecami i udawał, że nie patrzy. Raz się tylko obrócił, zrobiłem mu fotografię. Zostawiłem przy aucie kilka orzechów w łupinach. Pobiegłem do pracy. Gdy wróciłem oczywiście orzechów nie było. Nie wiem jednak, czy Ostrożny je zjadł, czy też banda wron, kawek i gołębi. Dawno nikt tak na mnie nie patrzył. Pięknie i strasznie zarazem.

Obrazy