„Melancholię nosiło się w Europie Środkowej od lat…” – tak zaczyna się artykuł Magdaleny Barbaruk w Tygodniku Powszechnym https://www.tygodnikpowszechny.pl/melancholia-u-bram-150466#.WecJ1uDYQFs.facebook . Artykuł wart przeczytania i zatrzymania. Nie będę go tu streszczał, bo jest pięknie napisany. Ale zatrzymałem się dziś na skraju mgły i przyglądałem się żurawiom, które jak nigdy nie reagowały na przechodnia z aparatem. Były jakieś takie w swoim świecie, zajęte wyłącznie sobą, a ja z pewnym smutkiem, z melancholią typową dla wieku średniego przyglądałem się im, jak idą sobie w mgłę. To takie uczucie trudne, refleksyjne. Poszły w mgłę, w tajemnicę, ale nie zabrały mnie ze sobą. Nie poznam tego, co na drugim skraju mgły. Dynamicznym okrawku nie mojego świata. Ich głosy zdradzały jednak, że dzieje się tam coś niesamowitego, że życie tam kwitnie. Na moim skraju mgły szaro jakoś się zrobiło, a chłód wilgoci wzmacniał uczucie odosobnienia. Melancholia mgieł spowiła na dziś myślenie.

Magda, dziękuję Ci za ten artykuł. W rękach mam już „Historię światła” Jana Nemeca. I wpadam w melancholię, jest tyle cudownych książek i nie wiem, kiedy je wszystkie przeczytam.

Obrazy