Jesteśmy przyzwyczajeni do naszego świata. Liście drzew latem są zielone, w wodzie odbija się najczęściej niebieskie niebo, kolorowe są kwiaty, oczy, usta, samochody, pieniądze. Wszystko poukładane wedle naszego porządku. Mamy wielkie szczęście, że świat widzimy w kolorach. Nasze czopki składają trzy kolory w jeden, pręciki rozjaśniają noc na szaro. Ponoć kobiety widzą więcej, bo do trzech składowych kolorów dodają czwarty. Ponoć. Nasz świat kolorów to taka drukarka, gdzie zasobniki z pigmentami są w naszych oczach, dokładnie 3 kolory plus czarny. Ptaki widzą świat w czterech kolorach i wygląda na to, że widzą o wiele więcej od nas. Dostały w prezencie widzenie w ultrafiolecie (nie wiem tylko czy wszystkie gatunki, – ale np. modraszka i paw tak).  Psy swój świat mają jakby bardziej wyblakły, nie mają komórki stożkowej z czerwienią i pozostają im tylko dwa kolory składowe. Myśląc antropocentrycznie wydawać by się mogło, skoro świat jest kolorowy, że widzą go tak wszyscy. Okazuje się, że świat może mieć wiele tonacji. Inne barwy, inną temperaturę światła. Owady do tego wszystkiego mogą składać swój świat z obrazków płynących z wielu oczu. Skorupiaki dzielą światło na jeszcze więcej składowych. Czy czują się jak na dyskotece? Nietoperze „widzą” echolokacją.  Zatem widzenie świata może być różne. Czasem spojrzenie z innej strony pozwala coś zrozumieć, dostrzec lub wprawić w zadziwienie. „Widzieć” w podczerwieni mogą węże, ale to nie obraz z ich oczu, ten daje świat kolorowy. One mają dodatkowe receptory podczerwieni, tak czułe, że mogą polować w ciemności kierując się ciepłotą ciała ofiary.  Na fotografii pejzaż w podczerwieni. Świat pozbawiony filtrów dolnoprzepustowych. Matryca aparatu patrzy tylko przez zwykłą szybkę. Zima latem? Lato z zimowym klimatem?  Czego jeszcze nie widzą nasze oczy? Jest w człowieku takie pragnienie (może nie w każdym, ale we mnie jest), by spojrzeć na świat okiem pszczoły, okiem ośmiornicy, węża i zderzyć się z nowym. Tu znów nie da się uciec od świata baśni. Od czegoś, co wydaje się nam być nieosiągalne. Znów odkrywamy jakąś tajemnicę pozwalając spojrzeć przez inne szkiełko i oko mędrca, choćby to poczuć potrzebne jest czucie i wiara. Złudzenie i iluzja czy niewidoczna dla nas rzeczywistość?

Obrazy