Woda po szyję, na długim ogonku, tuż nad wodą żółty kwiat. Grążel żółty, bo to on tak pięknie umaja nasze wody, zwrócił moją szczególną uwagę swoim znamieniem. To tu trafiają ziarna pyłku. Jak specjalna antena teleskopu astronomicznego, miejsce to ściąga do muchówki, które przenoszą pyłek z innych kwiatów. Bywa też samopylny. Bączywie, bo i tak można powiedzieć o grążelu ma jeszcze jedną cenną cechę – zapach. Świeży, owocowy, trochę jabłkowy zderza się z jodowym zapachem gąbek, z ciężkim zapachem osadów i ryb. Zapach i piękno kwiatów, tworzą na wodzie coś unikalnego. Małe słońca, małe oazy świeżości.

Obrazy