Na polnej drodze, którą często jeżdżę, z upodobaniem krążą pliszki żółte. Gniazdo mają w polu owsa, a na skraju drogi poszukują pożywienia dla piskląt. Ostatnio na drodze są także podloty i cała rodzina wygląda jakby czekała na autostop. Warto pamiętać, że te ptaki potrzebują miedz, szerokich przydroży, gdzie mogą szukać pożywienia. Monokultury bez miedz ograniczają ich możliwości. Gdyby tak przy nadprodukcji żywności jaką ponoć mamy obecnie, wprowadzić obligatoryjne miedze, ilość jedzenia by nie zmalała, a zyskało by wiele gatunków roślin i zwierząt. Wystarczy w kolejnym rozdaniu, tak dopasować dopłaty unijne, żeby wszyscy byli zadowoleni. Dotowanie rolnictwa przemysłowego bez wymagań środowiskowych przyczynia się do degradacji siedlisk i gatunków. Poprawa sytuacji przyrodniczej to również przyczynek do zdrowszej żywności i na przykład neutralizacji biogenów spływających do okolicznych rowów. Świat pliszki nie tylko będzie żółty od rzepaków, ale też stanie się bardziej kolorowy od miedz z roślinnością zielną.

Obrazy