Wiele lat temu zrenaturyzowaliśmy łąki. Powstały tam oczka wodne, dobre żerowiska dla bocianów. Z roku na rok przybywa tam ptaków, płazów, a nawet ryb. Od kilku lat trzyma się tam para łabędzi krzykliwych, ale ciągle bez młodych. Dziś jeden z nich patrolował swoje królestwo. Grały brzęczki, trzcinniczki, trzciniaki, łozówki, świerszczaki i łyski. Cały społeczny rezerwat tętni życiem. Każdego roku pracujemy nad utrzymaniem otwartego ekosystemu. Chronimy tu pewien stan, więc ciągle musimy zabiegać o zachowanie siedlisk. Wycinanie podrostu olchy, koszenie, utrzymywanie odpowiedniego stanu wody, to główne zadania. Gdybyśmy chronili naturalny las, nie wykonywalibyśmy żadnych zabiegów. W tym przypadku mamy do czynienia z ochroną procesu. Procesu, który dzieje się od tysięcy lat i jest jakby wzorem kilograma (gdzieś tam pod Paryżem) dla innych miejsc, dla innych lasów. A krzykliwy przypatruje się od jakiegoś czasu i może w przyszłym roku pojawią się młode.

Obrazy