Noc, on jest wyjątkowo głośny. Nie przejmował się dzikami, które przeszły blisko niego, nie zwracał uwagi gdy locha fuknęła na mnie głośno i zanim zacząłem nagrywać wszystkie pasiaki tuż obok mnie wróciły do lasu. Za plecami czułem sapanie matrony. Słowik grał dalej. Armatki do płoszenia zwierzyny nie robiły na nim wrażenia. On musi śpiewać, musi trzymać rewir w nadrzecznych zakrzaczeniach. To jego świat i pierwszy cieplejszy wieczór od jego przylotu. Stałem zasłuchany kilkanaście minut i dopiero wtedy coś nagrałem. Nawet wiatr kręcący się w wierzbach i zeszłorocznych liściach dębu wydawał się południowy, ciepły i bardziej optymistyczny. Mam nadzieję, że to nagranie trafi do osób, które z różnych powodów muszą pozostać w domach czy szpitalach. Taki słowik z pewnością przeniesie ulgę, czego szczerze życzę i jeśli tylko będzie zapotrzebowanie na takie koncerty to chętnie przyniosę je z lasu, bagien czy rzeki.

Krajobraz dźwiękowy