Żuraw – tak naprawdę to dobrze wie gdzie zrobi gniazdo, ale można poskradać się po łąkach, mokradłach i zrobić wszystkich w konia. Po co być ciągle przy miejscu gniazdowym. Niech drapieżniki myślą sobie, że skoro kopulacja na łące to i jaja też tu będą. I tak sobie chodzę, żeruję i udaję. Jakoś lubię żurawie od dawna i każda końcówka lutego kojarzy mi się z tańcami, krzykami, klangorem i takim snuciem się po polach. A potem nagle cyk – na polach widać już jednego ptaka. To już za chwilę. Zdradzę tylko, że niektóre już poprawiają stare gniazda. Tylko proszę innym żurawiom nie mówić.

Obrazy