Szwendanie się po lesie w nocy to niezwykłe przeżycie. Zanim dziś wszedł księżyc, las wypełnił się głęboką czernią. Ciepło, około 9 C spowodowało parowanie wody z zimnego gruntu. Zapach opadłych liści, butwiejącego drewna i ostatniej tego roku kumaryny napełniał leśne polany. W ciemności pojawił się też silny zapach. Zapach przyprawy maggi. Wiedziałem, że tuż tuż coś się dzieje. W nocy, kiedy wyobraźnia ma większą moc, a zapach zawieszony w wilgoci pachnie nadzwyczajnie w grę wchodzi jeszcze słuch. Za zapachem szły odgłosy chrumkania, rycia, fukania i głębokich oddechów. Doliczyłem się 5 dużych loch i kilkunastu przelatków, o różnej wielkości. Zapach pochodził z gruczołów loch. Charakterystyczny, lubczykowy, przyprawowy – hydrolizat białek przezierał przez mgielne zasłony, z których raz po raz wychodziły czarne stwory. Dziki, nie przejmowały się moją obecnością. Zapach z nuty serca, dziczego serca.

Obrazy