Można koło nich jeździć autem i nic się nie dzieje. Jedzą, udają że jedzą, kroczą, kruczą, są. Wystarczy tylko zwolnić, otworzyć okno, zatrzymać się. Znikają nieufne. Kruki, bo o nich mowa to bardzo inteligentne zwierzaki. Potrafią przylecieć, zobaczyć co się dzieje, odlecieć i poczekać. Nawet gdy się schowasz za drzewo, kruk doskonale wie, że tam jesteś. On musi być pewien, że odszedłeś, odjechałeś. Dopiero wróci. Gdy jestem w terenie, zawsze wiem, że one mnie obserwują. Może coś zostawię, może coś znalazłem co im się może przydać. Gdy tylko odjadę, sprawdzą dokładnie czy coś nie zostało. Zresztą wszystkie krukowate to inteligentne ptaki. Polujące grupowo wrony na gołębie w Moskwie, ciekawość srok do świecidełek czy umiejętność odnajdywania ukrytych zapasów u sójek. Badane w Ameryce sójki potrafiły odnajdywać ukryte orzechy pod kilkudziesięciocentymetrową warstwą śniegu i dokopywały się do orzecha pod kątem, aby nie zawalił się na nie śnieg. Oczywiście, o części żołędzi czy orzechów zapominają i nieświadomie sadzą las, jednak zdolność ich przeżywania zim jest niezwykła. Widać pamiętają tyle ile potrzeba. Tak czy inaczej, kruk to dobry przeciwnik do obserwacji, on zdaje się widzi więcej niż nam się wydaje. Od lat zatrzymuję się, gdy kruk siedzi blisko polnej drogi i liczę, że poprzyglądam mu się z bliska. Od lat kruk odlatuje, gdy tylko otworzę okno. Czasem szybciej, czasem wolniej, ale znika. Dwa machnięcia skrzydeł i pozostaje rozmazany powidok.

Obrazy