Wszyscy wokół coś zbierają. Grzyby, pasternaki, marchewki, dynie. Ja też. Aparatem w telefonie pstrykałem rydze, prawdziwki i inne jesienne zbiory. Pomyślałem sobie, że warto się tym wszystkim podzielić. Podarować, podać, przekazać. A jeśli już ktoś jest daleko, to warto dać kolory. Takie prawdziwe i charakterystyczne dla złotej jesieni. Karotenowa ta jesień. Marchew i dynie potimarron/hokkaido, a nawet rydze balansują między żółciami i czerwieniami, dając oddech dla odcieni pomarańczy. Z brązem i kością słoniową prawdziwków nie da się panować nad wydzielaniem śliny. Tyle smaków wokoło. Ciągle jeszcze naszych i zdrowych. W zasadzie wszystko co na tych małych fotkach wyrosło bez chemii. No może grzyby mają trochę Czarnobyla. Nie wiem. Tu rodzi się pytanie – co można zrobić, aby takie zdrowe rzeczy były dostępne dla wszystkich? Z pewnością nie załatwią tego tanie, przemysłowe produkty z rożnych stron świata. Tak mnie naszło refleksyjnie nad tym co do garnka trzeba włożyć. Mam wrażenie, że nawet muchomor mógłby być zdrowszy od tablicy Mendelejewa zawartej w “chińskich zupkach” i innych światowej klasy pokarmach. Piszę też o tym, bo wszędzie tam gdzie wycofują się bociany, wkracza rolnictwo przemysłowe i być może jest taniej, ale czy bezpieczniej? I tym “optymistycznym/sarkastycznym” zakończeniem zakończę, zagryzając szczególnie udaną w tym roku marchewką.

Obrazy