Mimo, że czas na siewki trochę już się kończy, to na naszym wybrzeżu, ale też wewnątrz lądu można ciągle jeszcze zobaczyć coś ciekawego. Szlamniki (bliscy kuzyni naszego, ginącego rycyka) ciągle jeszcze szwendają po zatokach. Lubię u siewek, to że widać u nich jak na dłoni przystosowanie do konkretnego wycinka strefy pływów. Krótkie nogi, krótki dziób, długie nogi długi dziób itd. Każdy “siewkus” dopasowany do swojego świata. Jakoś je bardzo lubię, może dlatego, że nie mam za dużo okazji by na nie częściej patrzeć. Dzielę się zatem obserwacjami z wielką przyjemnością.

Obrazy