Za oknem, na dworze pogoda jakaś taka niewyraźna. Przynajmniej u nas, gdzieś między Wzgórzami Wińskimi a Wzgórzami Strupińskimi. Słońca jak na lekarstwo, ale małych kopii tej gwiazdy, mój kolega Bartek posiał dużo. Stąd, szybki transfer od strony nieba i jak komuś smutno to oczy w słoneczniki i “napatrzamy się, napatrzamy się, napatrzamy się :-)” (proszę tę niepoprawność na chwilę potraktować jako neologizm) i powinno już być dobrze. Można też wyjść z domu i poszukać pola słonecznikowego. Zanim olej i chałwa to jeszcze przez jakiś czas można cieszyć oko. Pozdrawiam.

Obrazy